طراح و سازنده تله سیژ

تله سیژ یکی از انواع وسیله های جابجایی یا بالابر است و عمدتا در پیست های اسکی و برای بالا رفتن راحت تر از دامنه کوه یا سعود به ارتفاعات بکار می رود. مجموعه تله سیژ دارای دو ایستگاه می باشد، کابل فولادی مسیر رفت و برگشت را به صورت لوپ یا حلقه ایجاد می کند. این کابلها صندلی ها را بصورت پیوسته جابجا می کنند. تله سیژ شباهت زیادی به تله کابین دارد اما با این تفاوت که دارای اتاقک نیست و به جای اتاقک، از صندلی های ایمن تشکیل شده است. در واقع اسکی بازان بدون نیاز به جدا کردن چوب اسکی ها از پای خود به راحتی سوار صندلی های تله سیژ می شوند و به بالای تپه می روند تا بار دیگر با چوب اسکی های خود به پایین حرکت کنند. در مناطقی کوهستانی که دوچرخه سواران از بالای تپه ها به پایین می آیند، با طراحی نوعی تله سیژ می توان دوچرخه و دوچرخه سوار را با تله سیژ به بالای تپه منتقل کرد.

تله سیژ همانند تله‌ کابین، وسیله‌ ای بالابر و همچنین تفریحی برای جا به جایی افراد به ویژه در مناطق کوهستانی است که می‌ تواند در کمترین زمان، افراد را بین دو ایستگاه جا به جا کند. در واقع سازه تله سیژ، نمادی از ورزش‌ های زمستانی به‌ ویژه اسکی است و تحت عنوان یک بالابر دارای صندلی، افراد را از پایین قله به مرتفع‌ ترین نقطه می‌ رساند.

این وسیله قابل ساخت در پیست های اسکی، پارک های تفریحی و جاذبه های گردشگری می باشد و استفاده از آن برای خیلی از افراد، لذت بخش و هیجان انگیز می باشد. با این بالابر می توان چشم انداز وسیعی از شهر و طبیعت را مشاهده کرد اما باید کاملا ایمن و مهندسی شده، طراحی شود. برای ساخت تله سیژ، باید سرمایه لازم تامین شود و نیاز به برخی تجهیزات دارد. 

 تله سیژ برای اولین‌ بار در سال ۱۹۳۶ توسط فردی به‌ نام جیمز کوران، با الهام از سیستم واگن های برقی اختراع شده و به عنوان اولین آسانسور صندلی دار طراحی و مورد استفاده قرار گرفت. تله سیژ ها برخلاف سازه‌ های تفریحی تله کابین، آسانسور های بالابر بسیار راحت‌ تری برای اسکی‌ بازان هستند و سایر گردشگران نیز می‌ توانند به‌ راحتی از این بالابر ها استفاده کنند.